Krótko przed zakończeniem I wojny światowej – w dniu 5 listopada 1918 roku – w toku polsko-ukraińskich walk o Lwów, pilot Stefan Bastyr na samolocie Hansa-Brandenburg C.1 dokonał pierwszego lotu bojowego lotnictwa polskiego. Przypadająca w tym roku setna rocznica tego wydarzenia jest okazją do prezentacji historii konstrukcji oraz ludzi spod znaku biało-czerwonej szachownicy.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości rozwój lotnictwa, tak wojskowego jak i cywilnego, napotykał na utrudnienia. Były one związane ze zniszczeniami na skutek działań wojennych, brakiem odpowiedniej infrastruktury, przemysłu oraz kadry inżynierskiej. Pomimo tego, w ciągu dwudziestolecia międzywojennego w polskim lotnictwie dokonał się – ogromnym wysiłkiem całego kraju – znaczący postęp. W świadomości wielu Polaków tkwią do dzisiaj sukcesy lotnictwa sportowego. Takie jak zwycięstwo Franciszka Żwirki i Stanisława Wigury w zawodach Challenge w 1932 roku. Czy udane konstrukcje wojskowe – jak w przypadku bombowca PZL.37 Łoś.

Rozwój rodzimego lotnictwa brutalnie przerwał wybuch II wojny światowej. Od tego momentu polscy piloci swoimi zdolnościami nie raz zadziwią lotniczy świat. Poza obroną własnego nieba wezmą udział w walkach na wielu wojennych frontach. Największy rozgłos przyniósł Polakom udział w Bitwie o Anglię.

Po II wojnie światowej na wyposażeniu polskiego lotnictwa pojawiły się samoloty odrzutowe, głównie konstrukcji radzieckiej. Znakomite wyszkolenie naszych pilotów przyniosło im uznanie i sukcesy w wielu zawodach sportowych np. w lataniu precyzyjnym. Po 1989 roku nasze lotnictwo wymagało modernizacji oraz zakupu nowych samolotów. Bodźcem do unowocześniania Wojska Polskiego w tym sił powietrznych stało się wstąpienie Polski do NATO w 1999 roku. Długo oczekiwany przełom dla lotnictwa wojskowego nastąpił w momencie pozyskania samolotów wielozadaniowych F16 w 2006 roku.

Na naszej wystawie historię 100 lat Lotnictwa Polskiego ilustrujemy przy pomocy modeli z kolekcji: Macieja Lewandowskiego, Zenona Cymanowskiego oraz Artura Szusta.